تام هنكس؛ سلاح مخفي استيون اسپيلبرگ در فيلم «پست»

مجله نوا، ترجمه علي افتخاري

پس از پنج فيلم مشترك، تام هنكس و استيون اسپيلبرگ دوستان صميمي هستند. با اين حال، هنكس يك نقش مهم ديگر – و بدون دستمزد – در مديريت فيلم اسپيلبرگ دارد: مربي بازيگري.

اسپيلبرگ به دليل بي تفاوتي نسبت به بازيكنانش شناخته مي شود و انتظار دارد آنها براي حضور در صحنه و جلوي دوربينش كاملا آماده باشند. اين امر به ويژه در مورد اداره پست صدق مي كند، كه سرعت توليد آن بسيار سريعتر از توليد استاندارد فيلم اسپيلبرگ بود: توليد در 1 مي 2017 آغاز شد، كمتر از هشت ماه قبل از اكران در 22 دسامبر. هنكس تصميم گرفت اعضاي اتاق خبر را تا فيلم همراهي كند تا مقدمات بسيار مورد نياز را فراهم كند.

قبل از انتشار پست، هنكس در نقش «سرباز نجات رايان»، «ترمينال»، «اگر مي توانستي مرا بگيري» و «پل جاسوسي» اسپيلبرگ را بازي كرد و فهرست كوتاهي از «گروه برادران» محصول HBO را تهيه كرد. روشي كه استيو كار مي‌كند، “او گفت.” در موارد مختلف، من بايد درك مي‌كردم كه اين مرد چگونه فيلم مي‌سازد. فقط يك تغيير كوچك مي‌تواند تا حد زيادي كمك كند؛ مسئوليتي كه او به بازيكنان مي‌دهد.

پست درباره نسخه 1971 اسناد پنتاگون توسط واشنگتن پست است. اسناد پنتاگون قبل از انتشار، زماني كه بن بردلي سردبير واشنگتن پست و كاترين گراهام سردبير روزنامه، دولت فدرال را در مورد حق انتشار اسناد به چالش كشيدند، به تيتر اخبار تبديل شدند. اسناد پنتاگون مطالعه اي درباره نقش سياسي و نظامي ايالات متحده در جنگ ويتنام از سال 1945 تا 1967 است و حاوي اطلاعات تحليل شده اي است كه مي توانست توسط چهار دولت رياست جمهوري ناديده گرفته شود.

هنكس در «پست» نقش بردلي را بازي كرد و استريپ نقش گراهام را بازي كرد. گروهي از بازيگران و فيلمسازان مشهور تلويزيون از جمله كري كون، باب اودنكرك، سارا پلسون و زك وودز نقش مكمل را در اين فيلم ايفا كردند.

تيم سازنده پست، باب اودنكرك، ستاره فيلم «بهتر است با سائول تماس بگير» را بدون تماس تلفني با اسپيلبرگ براي ايفاي نقش بن باغديكيان، نويسنده واشنگتن پست، استخدام كردند. اودنكرك گفت: «تام يك هفته قبل از اينكه فيلم شروع به خواندن نمايش‌ها و تمرين‌هاي ما كند، همه بازيگران واشنگتن پست را در منطقه ما جمع كرد.

هركسي كه انتظار تمرين شبيه سازي را داشت با توجه به جزئيات حركت بازيكنان مقابل دوربين كم شد. هنكس كه دو بار برنده جايزه اسكار بهترين فيلم فيلادلفيا و فارست گامپ شده است، گفت: به بازيكنان گفتم كه او اين كار را نمي كند. همه ما وارد مي‌شويم و مي‌دانيم در منطقه چه خبر است، بنابراين چشم‌اندازي از جايي داريم كه قرار است باشيم. “شما مي توانيد نمايش هايي را ببينيد كه ما نمي توانيم تصور كنيم.”

اودنكرك گفت: «استيون يك يا دو بار فيلمي ساخت. او از روش هاي مختلفي براي تنظيم حركات بازيكنان مقابل دوربين استفاده مي كند. او با الهام كار مي كند. او تابلوي داستان ندارد، اما سعي مي كند همان روز آن را بفهمد. “توصيه تام اين بود كه براي هر چيزي آماده شويد.”

اسپيلبرگ احساس كرد كه بهترين زمان براي گفتن اين داستان است. او در يك جلسه پرسش و پاسخ پس از ”پست” استوديو فاكس گفت: “من واقعا از اتفاقاتي كه در جهان و در ايالات متحده رخ مي داد ناراحت بودم، و ليز هانا اولين ايده را به ذهنم خطور كرد و صفحه را بدون دستور نوشت.” او يك نسخه به امي پاسكال داد و امي آن را براي من فرستاد. ناگهان تمام نگرش من به آينده روشن شد. مخاطبان ما افرادي هستند كه 13، 14 ماه گذشته (ماه هاي منتهي به موفقيت دونالد ترامپ در انتخابات رياست جمهوري آمريكا و اولين ماه هاي حضور وي در كاخ سفيد) را در تشنگي حقيقت سپري كرده اند.

هنگامي كه اسپيلبرگ در 3 مارس 2017 به پروژه پيوست، جاش سينگر فيلمنامه نويس برنده اسكار او را استخدام كرد تا نورافكن برنده اسكار را بازنويسي كند، تا حدي براي تقويت نقش هنكس به عنوان سردبير واشنگتن پست، بن بردلي. با اين حال، هنكس گفت كه نقش سينگر «تقويت كل داستان» بود. هانا فيلمنامه را در اكتبر قبل از انتخابات به ايمي پاسكال و استوديو ارسال كرد. نمايشگاه “پست” ارائه اي در مورد پيشرفت و برابري زنان بود كه در آن يك زن (هيلاري كلينتون) مي توانست اولين رئيس جمهور ايالات متحده شود. هنكس گفت: «وقتي فيلمنامه را در فوريه خواندم، ميانگين بردلي براي او همان بود كه الان است. استيو مي خواست جزئيات اسناد پنتاگون را بداند. در نهايت فيلم بر روي دانيل آلسبرگ (تحليلگر نظامي وزارت امور خارجه كه اسناد پنتاگون را منتشر كرد) و اخبار و داستان هاي حقوقي داستان كه با حضور جاش سينگر و ليز هانا در صحنه فيلمبرداري تقويت شده است، تمركز دارد.

سبك كارگرداني اسپيلبرگ سريع و قاطع است كه تماشاي آن را براي اودنكرك جالب كرده است. او گفت: «به نظر نمي رسيد استيون عجله داشته باشد. او خلاقانه كار كرد. فكر مي كنم او عاشق چالش ها و سرعت بود. او تيمي متشكل از بازيكنان باتجربه داشت. او به روي صحنه مي رود و بيشتر نمايش ها را در دو يا سه ست با چند شورت مي گيرد. استيون در حين تماشاي اين موارد را در ذهن داشت. انتخاب او الزام آور و قوي است، بنابراين شما مجبور نيستيد تمام فضاي اضافي را اشغال كنيد. او عاشق سرعت و استرس بود و هميشه لبخند مي زد. وقتي بي قرار بود، به پايين نگاه نمي كرد و نمي ترسيد، مثل بچه اي كه با اولين دوربينش اين طرف و آن طرف مي دود و عكس هاي جديدي مي گيرد. “شما ظاهر مي شويد، و ديد شگفت انگيزي ايجاد مي كنيد، به چيزي نگاه مي كنيد، و با حركت دادن عروسك به گوشه اي مي رويد تا به سند مهم برسيد.”

وقتي هنكس فيلم پاياني را ديد، متوجه شد كه نقش اول اسپيلبرگ به نمايش هايي منجر شده است كه او از وجود آن بي اطلاع بوده است. هنكس گفت: “وقتي يك روزنامه نگار به دفتر بردلي مي رسد، از جعبه اسناد پنتاگون خجالت مي كشد.” روي كاغذ، جايي بود كه قرار بود بيايد و حرف ما را قطع كند. استيو هر كاري كه ما بايد انجام مي داديم انجام داد. مردي با يك جعبه كفش كتاني وارد اتاق نشيمن ما مي شود. استيو رويكرد متفاوتي به نمايش داد. او مي‌توانست ببيند واقعاً چه خبر است: يك جعبه كفش كتاني خاكستري پر از 200 صفحه گزارش پنتاگون. موضوع اين نبود كه كار ما قطع شود. اين كاري است كه اين مرد انجام مي دهد. ما متن را آنگونه كه هست و به شكلي كه آن را مي بينيم مي دانيم، در حالي كه دستور كار استيو مبتني بر برانگيختن تخيل او است.

هنكس و استريپ در ماه مارس در ايميلي اعلام كردند كه براي اولين بار با هم كار خواهند كرد. (استريپ و اسپيلبرگ در «هوش مصنوعي» با هم همكاري كرده بودند. هنكس به ياد مي آورد: «به خودم گفتم: «اوه خداي من، خوشحالم». هنكس و استريپ در آن سوي ايالات متحده زندگي مي كنند و تنها در اتاق هاي شلوغ يكديگر را مي شناسند. هنكس گفت: من هيچ تماسي با مريل ندارم. زماني كه به ابتداي ساخت فيلم نزديك مي شديم با هم آشنا شديم. من يك پيام صوتي از او مانند كاترين گراهام و يك پيام از او مانند بن بردلي دريافت كردم.

يكي ديگر از لذت هاي بزرگ فيلم ديدن دو بازيگر با استعداد در وهله اول آنهاست. هنكس قبل از ساختن فيلمي براي همايش هفتگي بردلي و گراهام براي صبحانه روز جمعه عصبي بود. او گفت: «من كاملاً آماده بودم، ترسيده بودم، خوابم نمي برد و منتظر بودم تا صبح سر كار بروم.

اسپيلبرگ با تصوير اصلي فيلمي ساخت. هنكس گفت: «اين يك بازي شگفت‌انگيز طولاني بود، هفت تا نه صفحه. بايد تبادل جسورانه اي بين دو نفر صورت مي گرفت كه در يك سطح با آشنايي با فلسفه شخصي و در عين حال يك محيط متحول بودند. بردلي كارمند و گراهام مدير بود. براي برقراري ارتباط مجبور شديم از قله ها و دره هاي زيادي در طول منطقه عبور كنيم. استيو مي‌گويد كه نمايش فيلمي درباره اين دو نفر ساخته است. اين ديدار دو فرد برابر در ميدان نبردي پر از فراز و نشيب است.»

و اين لحظه مهمي در تاريخ منطقه حفاظت شده شهر واشنگتن است. هنكس گفت: «اين دو شخصيت نمي‌دانستند كه هفته آينده دو اتفاق در زندگي‌شان رخ خواهد داد. گراهام از كي به كاترين گراهام، رئيس يك شركت بزرگ سفر مي كرد، نه زنان و دختران مرداني كه او اداره مي كرد. و بگذاريد واشنگتن پست مهمترين روزنامه اي باشد كه امروز مي شناسيم.

هنكس در دهه 1990 با بردلي از طريق مايك نيكولز و نورا افرون (همسر سابق كارل برنشتاين، سخنگوي رياست جمهوري) آشنا شد. هنكس گفت: «بن بدون دستكش وارد رينگ بوكس شد. صداي او منعكس كننده اين نگاه به شام ​​يا ميز ناهار است. او هيچ اميدي نداشت زيرا مدت‌ها پيش متوجه شد كه هر كسي كه در قدرت باشد مي‌تواند براي حفظ موقعيتش دست به هر كاري بزند، از جمله دروغ گفتن، اما از شغل خود به عنوان يك روزنامه‌نگار نااميد بود.

اودنكرك گفت: «بردلي بسيار مغرور بود و تام خيلي مغرور نيست. او از بازي در نقش مردي كه همه را كنار مي‌زند و ادامه مي‌دهد لذت مي‌برد. با نگاه كردن به او، تام به خوبي وارد اين شخصيت قوي و شاد شد. تام مرد خوبي است. او هرگز به سختي بن بردلي نمي دود. “ايفاي نقش يك فرد با اعتماد به نفس و قدرتمند سرگرم كننده است.”

هنكس با گراهام در كنفرانس سالانه Ann Allen & Company در Sun Valley در 17 ژوئيه 2001 – روز مرگ او – ملاقات كرد. او گفت: اين تصادف بسيار خوبي بود. من و ريتا (ويلسون) از اينكه او در كنار ما بنشيند هيجان زده شديم. ما در مورد فيلم ها و آينده تماشاي فيلم در تلويزيون در خانه صحبت كرديم، بنابراين شما مي توانيد انتخاب كنيد. “اما اوه، فكر نمي كني ما هميشه مي خواهيم به سينما برويم؟” او پرسيد. با هم صحبت كرديم، او با ماشين گلف خود به خانه اش رفت و 12 ساعت بعد فوت كرد.

او چه شكلي بود؟ هنكس گفت: «من متوجه اضطراب و شك او شدم. او زن خوش اخلاقي نبود و بهترين فرد روي ميز شد. همه به خاطر كاري كه انجام مي‌داد به او احترام مي‌گذاشتند، اما او مطمئن نبود كه هميشه حرف درستي مي‌زند يا سؤالات درست مي‌پرسد. از نظر ادب و حيا تقريباً پست بود. هيچ كس جرات بيانيه اي را نداشت. به نظر مي رسد گراهام به اين فكر مي كند كه آيا لياقت حضور در آنجا را دارد يا خير. البته او لياقتش را داشت. منعكس شده در فيلمنامه: استرس، اضطراب و شك هفته اي كه كاترين در فيلمنامه حضور داشت.

«پست» با واكنش مثبت منتقدان مواجه شد و در حال حاضر بر اساس 399 نقد، 88 درصد براي وب سايت راتن توميتوز مثبت است. امتياز فيلم در اين وبسايت 7.9 از 10 است. فروش جهاني فيلم قابل توجه بود و 179.8 ميليارد دلار در سراسر جهان به دست آورد، در حالي كه توليد حدود 50 ميليون دلار بود. هيئت ملي منتقدان (NBR) «پست» را بهترين فيلم سال با بازي هنكس و استريپ بهترين بازيگر مرد سال معرفي كرد. اين فيلم نامزد دو جايزه آكادميك براي بهترين بازيگر مرد و بهترين بازيگر مرد اين مجموعه شد و نامزد جايزه گلدن گلوب در شش بخش شد كه موسسه فيلم آمريكا «پست» را به عنوان يكي از 10 فيلم برتر نامزد كرد. سال 2017. انتخاب كرد.

منبع: Indiwire (آن تامپسون)

اين فيلم را در نماوا ببينيد