حكايت آيينه و معجزه هزاره سوم

دوازده يا سيزده نفر از ما بعضي اوقات شماره هجده را داشتيم ، اما بعد به همان دوازده يا سيزده مي رفتيم. چقدر خوشمزه. هميشه پس از گوش دادن به صحبت هاي سياستمداران ، آنچه در روح ما رخ مي دهد خستگي و استرس است. اما اين گروه كوچك و دوستانه چيزي جز عشق و مهرباني در جيب خود نداشتند. هيچ كس شكايت نكرده است كه چرا مردم آنها و بزرگي مانند منوچهر مورد احترام نيستند. البته اگر شكايت كردند شكايت اشكالي ندارد. آيا براي يك مرد عجيب است كه حداقل نيم قرن با همه كودكان اين سرزمين صحبت كرده باشد؟

درست است كه سياست براي ما از غذا مهمتر است ، اما علاقه به گوش دادن به شخصي كه در بسياري از وقايع امروز ما نقش بسزايي دارد ، به چه معناست؟ البته ، من هيجان معمول انتخابات را دوست ندارم. براي يك يا دو ماه هر كس آنچه را كه مي خواهد مي خواهد و همه كانديداها به اپوزيسيون تبديل مي شوند و باج خواهي ديگر جرم نيست. نامزدهايي كه احساس تكليف شرعي كرده و در راه خدا وارد اين مسابقه شده اند ، براي بدست آوردن چند راي مشروع ، عزت و اعتبار رقباي خود را از دست مي دهند و خلاصه اوقات خوبي را سپري مي كنند. اما مشكل ما فقط اين يكي دو ماه نيست.

اگر خواسته هاي ما براي اتلاف وقت و در آغوش كشيدن سياستمداران به همين روزها محدود مي شد ، خدا را شكر مي كرديم و مي گفتيم همه چيز در جاي خود خوب است. در نهايت ، من و شما به خوبي مي دانيم كه آنچه براي ما اساس است اين است كه اين بازي كودكان است و نه چيز ديگر. من ناراحت نخواهم شد اگر فرهنگ به اندازه ذرت براي ما ارزشمند باشد ، اما من مي خواهم قسم بخورم كه اگر فقط يك اتاق رويداد در كلوپ وجود داشته باشد و آن يك رويداد زنده به ياد منوچهر باشد ، آن تماشاگران هنوز هم قادر به شنيدن هزار معجزه باشد.
مطمئناً همه دستگاه هاي فرهنگي و اجرايي كشور از صدا و سيما گرفته تا شهرداري و آموزش و پرورش و مجلس و دولت مقصر چنين فاجعه اي هستند اما ما مردم نيز بخشي از اين فاجعه ملي هستيم. مي توان همه تقصيرات را به گردن دين شاه در برابر دين مردم انداخت و ذهن ما را راحت كرد ، اما اگر اينقدر به خودمان مانند ستون قدرت بدهيم ، نمي توانيم با وجدان خود مبارزه كنيم و نقش ما در اين مسئله كاملا ناديده گرفته مي شود .

واقعيت اين است كه ما از فكر كردن مي ترسيم و هر آنچه ما را به فكر فرو مي برد ، سر خود را به سمت او مي گردانيم. اين مي تواند چيزي شبيه به يك سريال بي پروا باشد كه در آن چيزي جز بازي و پاره شدن يا صحبت ناشايست همان سياستمدار ديده نمي شود كه در يك عبارت چيزي بيش از يك بازي دروغ و خيانت نيست. ما از هر چيزي كه فكر مي كنيم و فكر مي كنيم خجالت مي كشيم و در مقابل اين مسئله با وبا و بيماري روبرو هستيم. شايد ما از خود بترسيم زيرا اين فكر سرانجام با ما روبرو خواهد شد و واقعيت ما را به عنوان واقعيت ما آشكار مي كند و مدتهاست كه از ديدن تصوير مي ترسيم.