حميدرضا صدر و ديگو مارادونا

به گزارش تيتر نيوز ، روزنامه IS باور نوشت: “

پاييز 2000

يكي از مهمترين اخبار دنياي فوتبال در اواخر دهه 2000 رقابت بين پل و ديه گو مارادونا براي كسب عنوان بهترين فوتباليست قرن بيستم بود. مطابق مطبوعات ايران ، فيفا پس از يك رقابت سخت ، سرانجام مارادونا را بهترين بازيكن قرن معرفي كرد و مردم – از طريق يك نظرسنجي آنلاين – مارادونا را بهترين بازيكن قرن لقب دادند.

من از جام جهاني 1990 مارادونا را دوست داشتم و يكي از اولين افرادي بودم كه در جام جهاني 1994 توسط فيفا و رهبر شيطاني آن ژائو هولينگ در برابر شيري كه براي قهرماني مبارزه مي كرد ، مورد آزمايش دوپينگ قرار گرفتم. با شكست Albiceleet در فينال جام جهاني 1990 تيم هاي پشت صحنه به بي عدالتي از پيش برنامه ريزي شده متهم شدند. هميشه به اين فكر مي كردم كه اگر مارادونا در جام جهاني 90 و 94 آرژانتين قهرمان شود چه اتفاقي مي افتد. حتي صورت درمانده مارادونا نمي تواند با مصرف بيش از حد مواد مخدر در اروگوئه و انتقال او به كوبا (در سال 2000) به عنوان والديني كه تحت هيچ شرايطي نمي تواند براي فرزند خود متاسف باشد آسيب ببيند.

همانطور كه مشتاقانه هر مقاله اي در مورد مارادونا را دنبال مي كردم ، چشمم به دكه روزنامه فروشي “Spectre Weekly” افتاد. از اوايل دهه 1970 ، من هر ماه مخاطبان را دنبال مي كردم ، اما مشتري ثابت نبودم. من فكر مي كنم خدا هرگز به موقع نازل نشد. با اين حال ، روز شنبه ، من همچنين مخاطبان معمول را خريدم: اولين چاپ “روزنامه هاي ورزشي” (1992-1997) ، كه به همت برادران احمدپور ، چشم و نور بسياري از طرفداران فوتبال ايران بود. ( مرحوم نصير و كامران عزيز) در صفحات مخاطبان ، چيزي توجه من را جلب كرد: “بله!” آبي در آتش مي ماند. نويسنده با يك بولدوزر از پله ها عبور كرده بود! اطلاعات بيشتر از گذشته در هر دو طرف وجود داشت ، و اين نتيجه تيراندازي افسانه برزيل بود: حركت پله ها با حركات كندتر نسبت به مارادونا. از آن روز ، نويسنده مقاله ، حميدرضا صدر ، براي من عزيز بود. حتي بدون ديدن تصوير او ، من هر شنبه منتظر پست رئيس جمهور باشيد ، اگرچه او آن را به طور منظم منتشر نمي كند.

بهار 2001

كتاب “زماني در فوتبال” نوشته سيدر منتشر شد. اثري كه به تاريخ فوتبال ايران و برخي از نقاط جهان مي پردازد. من كتاب را از يك كنفرانس مطبوعاتي خريدم و تا جايي كه بخشهاي مهمي از كتاب را حفظ كردم ، خواندم و خواندم و خواندم. به گفته منبع ، يك ، دو سال بعد ، محتواي Cedar Backbone شامل تحقيقات كلاسي بود!

تابستان 2001

در شب آغاز مقدماتي جام جهاني 2002 ، حميدرضا صدر مقاله اي نوشت و با احتياط بسيار پيش بيني كرد كه ايران به جام جهاني راه نخواهد يافت! در روزهاي معروف ميروسلاو بليزويچ ، كه روي نيمكت تيم ملي نشسته بود و تعداد زيادي بازيكن آماده و هوادار با روحيه بالا داشت ، شهامت اين را داشت. آنچه سيدر داشت ، و سرانجام سخنانش به حقيقت پيوست.

زمستان 2001 و بهار 2002

پخش “تماشاگران” متوقف شد. از آن زمان ، رئيس جمهور نوشته هاي خود را در روزنامه تازه تاسيس جهان جهان فوتبال ، طبق معمول ، پر از منابع تاريخي منتشر مي كند: “وقتي دكتر اكرمي درگذشت” ، او پس از مرگ بنيانگذار باشگاه شاهين نوشت: “رفته است روزهاي غم و اندوه ، “او نوشت. اما “فوتبال آمد و ماندگار شد” چيز ديگري بود: اولين پخش زنده تلويزيوني جام جهاني فوتبال در ايران توجه: 1349 (جام جهاني 1970 مكزيك) ، كه در جام جهاني 2002 منتشر شد منتشر شد. به شگفتآور بود!

تابستان 2004

يورو 2004 در جريان است و رئيس جمهور يك شب به تلويزيون آمد. من از ابتدا برنامه را نديده بودم ، اما در وسط برنامه ، با مهمان ملاقات كردم تا او را ديدم. هنوز متعجبم كه چگونه درست حدس زدم. اوقات فوق العاده اي داشتيم. عشق من به فوتبال ناگهان كمرنگ شد … جايي براي عشق بي گناه وجود ندارد.

زمستان 2012

عشق به فوتبال احيا شده است ، اما فقط عشق به فوتبال قديمي. اينترنت نيز نجات يافته است و سرگرمي من بارگيري بخش هايي از مسابقات قديمي فوتبال است. البته ، مانند بيشتر خاطرات رويدادهاي گذشته در ذهن بشر ، اين “بازگشت عشق” هيچ ربطي به واقعيت هاي ديروز نداشت و مانند يك پناهگاه بود. در چنين فضايي ، من به همراه مهدي زري ، پژوهشگر سرشناس تاريخ ورزش ، به كافه اي در تهران رفتيم تا در جلسه نقد و بررسي كتاب «زماني در فوتبال» شركت كنم. او هرگز به مكان هاي مناسب نرفته است. براي قهوه و قهوه چه مي رويم؟ ما چند هزار تومان بابت ورودي پرداخت كرديم و چيزي نگرفتيم. در عوض ، ما در مورد فوتبال صحبت كرديم. رئيس جمهور و يك استاد جامعه شناسي مهمان برنامه بودند. از آنجا كه حرفه استاد جامعه شناسي خسته كننده بود ، نكته رئيس جمهور شادي و طراوت را براي حضار به ارمغان آورد.

تيم ملي در راه جام جهاني 2014 دچار مشكل شد و سيد پيش بيني كرد كه پيشرفت امكان پذير نخواهد بود. ما پس از ملاقات به سراغ او رفتيم و در مورد همان پيش بيني اي كه در دهه 1980 انجام داده بود ، به او گفتيم. او متعجب بود كه چگونه موضوع را به خاطر مي آوريم و در پاسخ به س ourال ما فقط “احساس” خود را بيان كرد كه اين احساس كه اين بار از آب بيرون آمد اشتباه است ، اما اهميت آن چيست؟ كاش دوباره اشتباه مي كرد. به خصوص زماني كه او معتقد بود سرطان به سراغش مي آيد – دير يا زود. كمتر از يك سال پس از مرگ مارادونا ، رئيس جمهور با ماسك به خاك سپرده شد. شايد اگر او از اين مدت كوتاه مطلع بود ، از آن براي نوشتن يك عاشقانه ديگر در مورد فوتبال استفاده مي كرد. جهان هميشه مكان خوبي براي همراهي با افرادي مانند Export است. غلامحسين ديناني يكبار در مورد مرحوم درويش شغان گفت كه او زندگي خوبي دارد. سرو همچنين – ظاهراً – خوب زندگي مي كرد … “

انتهاي پيام